Groente verkopen is een vak. Het product moet er goed uitzien, aantrekkelijk worden gepresenteerd en ook nog eens de juiste prijs hebben. Een extra aanprijzing op de verpakking kan het gewenste effect hebben.
Er zijn verschillende wortels, uit de kas en van het land, groot en klein, verschil in kleur. Hoe langer in de grond hoe donkerder de kleur. Het verschil tussen een wortel en een peen is vast terug te vinden op Google, ik gooi het op een hoop. Een boom heeft wortels, nieuwkomers moeten wortelen, de wortel uit vier is twee, en de oranje winterpeen of bospeen noem ik gemakshalve wortels.
Op de groenteafdeling van een supermarkt liggen verschillende oranje wortels naast elkaar, van klein tot groot, nog af te wegen of voorverpakt. De gemiddelde koper ziet een wortel. Om als supermarkt dan toch een voorkeur bij de consument voor een soort, verpakking en hoeveelheid te creëren kan een wervende tekst gebruikt worden.
“Voor in de stamppot” of “Smaakt nog beter“. Die tweede aanprijzing is al discutabel, want wie bepaalt er wat een betere smaak is?
De aanprijzing voor voorverpakte bospeen staat op het etiket. Sowieso begrijp ik niet waarom dat in plastic moet worden verpakt, ik ben er al zo aan gewend dat ik er veel te weinig bij stilsta. Net zag ik op het etiket van een bos bospeen een loze kreet staan: “Vers geoogst!” Ja inderdaad, helemaal vers. Ik snap dat het het werk is van een teler om dagelijks te oogsten, dat is dus vers. Producten die geoogst worden, zijn toch altijd vers? Vers oogsten is dan ook de minimale vereiste voor een wortel die in het groentevak komt te liggen.
Of kan er ook niet-vers geoogst worden? En hoe ziet dat er dan uit? Zelfs als iets ingeblikt wordt, is de groente vers geoogst. Nee, ik snap niet wat de meerwaarde is van de kreet “Vers geoogst!” behalve dan dat ik er een blog over tik.
Dit blog is trouwens Vers Geschreven.
Read article Vers geoogst. Echt?»Marijn23.wordpress.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten