Le Bal Bullier – Het mooiste schilderij

Het mooiste schilderij van de wereld is in 2013 honderd jaar. Het mooiste schilderij van de wereld hangt in Parijs. In Centre Pompidou. Het is 390 bij 95 centimeter. Een replica van 1 meter bij ongeveer 25 centimeter hangt in mijn woonkamer. In 1912-1913 schilderde Sonia Delaunay-Terk het geweldige schilderij Le Bal Bullier

Centre Pompidou

Parijs, 2000, december, eerste zondag van de maand. De musea in de Franse hoofdstad zijn gratis te bezoeken. Centre Pompidou is een museum dat ik graag wilde bezoeken. Een foto van het museum stond op mijn lesboeken voor Franse lessen in klas 1 en 2 van de middelbare school. In het begin van het schooljaar waren de boeken nog voorzien van een mooie kaft. Gedurende het jaar verdween de kaft stukje bij beetje en werden de buizen en pijpen van het museum langzaam zichtbaar.

“En grève”

De grote buis aan de zijkant herbergt de roltrappen en de trap. Dit was van buiten te zien. Niet van binnen, want het was die dag ook de dag van een nationale staking. “En grève” stond in elegante letters op een wit papier geschreven dat op het raam naast de ingang was geplakt. De benedenverdieping was toegankelijk en ook de souvenirshop was gewoon open.

Poster

Close-up, Le Bal Bullier – Sonia Delaunay

Het museum was die dag alleen te bezoeken door in de souvenirshop het boek van het museum door te bladeren, de prullaria met kunstwerken erop gedrukt te zien, de kalenders door te kijken en de posters met replica’s van kunstwerken te bestuderen. Een van de posters had een kleurrijke afbeelding. De beweging en expressie knalden eraf. Ik was meteen verkocht. Mijn vrouw, toen nog vriendin, ook. Het leek ons niet praktisch om die poster mee te nemen. Met ons studentenbudget hadden we een busreis geboekt, de poster kostte het equivalent van een week eten en die poster zouden we in Nederland toch ook wel kunnen vinden.

En weer een staking

Een jaar later aan het einde van de zomer waren we weer in Parijs. Natuurlijk weer op de eerste zondag van de maand. Centre Pompidou stond op het lijstje. Dat schilderij wilden we in het echt zien. In het groot. We wilden erbij staan, ernaar kijken, ernaar staren, het bewonderen en als souvenir de poster meenemen. Het museum was gesloten. Net als de vorige keer was er een staking. De souvenirshop was open. Bij de posters werd een koker gegeven, zodat de grote vellen schadevrij, vouwloos en in een stuk opgerold mee konden worden genomen. Alleen nu was de poster er niet meer. De Franse souvenirshopmadame keek nog in haar computer. De poster was er niet meer, maar zou over een week wel weer binnenkomen.

Het schilderij in de woonkamer

We gingen daarna nog een paar keer naar Parijs. En telkens was er iets waardoor we het museum niet in konden. Weer een staking en dan was ook nog een keer de vleugel waar het schilderij hing dicht. Nog steeds hadden we het schilderij niet gezien. Inmiddels hadden we in Nederland wel een posterleverancier gevonden die de poster op een kleiner formaat, ongeveer 16 keer kleiner dan het origineel kon leveren. Deze poster hingen we in een simpele lijst met zilveren rand in onze woonkamer.

Café au lait

In 2010 gingen we naar Parijs. Een lang weekend in een kamer met uitzicht op de Eiffeltoren. Vantevoren volgden we het nieuws in Frankrijk. Er was geen staking aangekondigd. Centre Pompidou zou gewoon open zijn. We waren vroeg bij het drukbezochte museum. Er stond een rij. We besloten een café au lait te gaan drinken in een van de café’s bij de vijver met waterspuwende figuren op place Igor Stravinsky.

Le Bal Bullier

Centre Pompidou opende een half uur later. De rij was verdwenen, wij konden zo naar binnen lopen. Er was geen staking, de souvenirshop was gewoon open en we liepen naar boven. De Delaunays hebben een eigen hoek. De schilderijen van Robert en Sonia Delaunay hingen in alle rust aan de wal. De expressie, beweging en contrasten knalden van de schilderijen af. Voor Le Bal Bullier stond een bank. Het was druk. Het schilderij werd bewonderd. Ik deed mee, ging zitten en keek van links naar rechts en weer terug. Het bijna vier meter brede schilderij met tangodansers in kleurrijke contrasten schittert in oneindige energie. In het echt is het mooier dan de poster die in mijn woonkamer hangt.

Licht, kleur en beweging

Alleen al voor dit schilderij ga ik naar Parijs. De combinatie van licht, kleur en beweging is perfect vastgelegd in dit meesterstuk van Sonia Delaunay-Terk.

Le Bal Bullier – Sonia Delaunay

Le Bal Bullier – Het mooiste schilderij

Read article, source: Le Bal Bullier – Het mooiste schilderij»

Via MarijnKrijger.nl