Strand

We waren er vlakbij, dus konden er ook wel naar toe rijden. De zee. Het strand tussen Zandvoort en Bloemendaal aan het eind van een zondagmiddag was het toneel van wandelaars, honduitlaters en een enkele strandjutter. De wandelaars liepen met dichte jassen over het strand. Flarden van gesprekken zweefden het strand over richting de zee.

Parkeren

Parkeren was de eerste twee uur gratis voor houders van een gehandicaptenparkeerkaart. Er waren parkeerplekken genoeg. De toegankelijkheid van het strand vlakbij het Zandvoortse circuit zag er in eerste instantie prima uit. Een met houten latten bedekt pad naar beneden. De rolstoel kon hier prima overheen.

Met de rolstoel over het strand

Vervolgens een stuk door het zand ploegen en weer een zelfde houten pad. Vanaf de zandwal waar de strandhuisjes staan was er alleen nog maar zand. Mijn dochter zag een zandbak, een hele grote zandbak. Mijn twee andere kinderen zagen de zee, een speeltuin die ze graag bezoeken.

Vanaf de zandwal tilde ik mijn dochter het strand op. De rolstoel bleef staan. Zonder strandbanden kan een rolstoel alleen maar door het zand gesleept worden, en op de terugweg moet dat bergop. Door de zandbak kroop ze naar nog meer zand. Er werd heerlijk in het zand gespeeld.

De zee in

Broer en zus liepen ondertussen naar de zee. Het werd vloed en de golven rolden steeds verder het strand op. De schoenen gingen uit, de broek werd opgestroopt, de jurk omhooggehouden. Het natte zand werd voorzien van voetafdrukken en ook de handen werden erin geduwd.

De golven wisten toch de broek te vinden en een paar minuten later sprongen ze zonder kleren de zee in. Strandwandelaars keken met genietende blikken naar de in de zee spelende kinderen. Mijn kinderen vonden het geweldig.

Schelpen en krabben

Ondertussen was mijn oudste dochter, al spelend met zand, de zee genaderd. Een spoor over het strand liet haar route zien. Ze bleef maar lachen naar de enorme zandbak. De golven die langzaam het strand oprolde en vervolgens weer verdwenen hadden nu haar aandacht. Haar broek werd opgestroopt en ook zij ging naar de zee. Bij elke golf die het strand oprolde trok zij haar benen in, hing ze aan mij, om vervolgens haar voeten een voor een te laten neerdalen en een spetterfestijn te creëren.

Mijn jongste dochter verzamelde schelpen en krabbetjes om de dag erna op school te laten zien.

Droge kleren

Met drie lachende kinderen gingen we weer terug. Mijn oudste dochter tilde ik naar de rolstoel en die sleepte ik weer naar boven. Het eerste stuk door het zand en bergop draaiden de wielen nauwelijks mee. Er hadden beter ski’s onder de rolstoel kunnen zitten. Of natuurlijk van die brede banden.

Omhoog naar de parkeerplaats over de plankiers ging een stuk makkelijker. Op de bank bovenop de duin keken we naar de zee, de wolken en waar de lucht en de zee elkaar aanraken. Dat wat droog was werd weer aangetrokken, en met wat geïmproviseer had iedereen weer droge kleren aan.

Panorama

Het uitzicht over zee is elke dag anders. Zondagavond zag een panorama van Zandvoort naar Bloemendaal er zo uit:

Strand

Read article, source: Strand»

Via MarijnKrijger.nl